Misschien denkt u na het lezen van de vorige berichten, dat ik een kritische wijsneus ben (misschien wel een beetje), dat alles rond presentatie draait (is ook zo) en dat ik alleen maar vreemde ingrediënten gebruik. Dat is dan een misvatting. Een simpel gerechtje bereiden op een warme zomerdag geeft me ook veel voldoening. En met simpel bedoel ik dan niet enkele producten op een bord kwakken! Nee, simpel in zijn eenvoud maar toch kwaliteit op tafel door het combineren van smaken. Niet evident maar toch bereikbaar. Neem nu een gepocheerd eitje (daar ben ik weer). Je hebt nodig: een kookpot, kokend water, azijn en een heel vers eitje. Hoe simpel kan het zijn? Je laat het water koken, roert er wat azijn doorheen (mag best een kruidenazijn zijn) met een vork tot het flink gaat kolken en laat het eitje er voorzichtig in "vallen". Een tip: ik breek het eitje altijd eerst in een kommetje. Het "kolkende" water absorbeert het goddelijke ding, de azijn zorgt ervoor dat het eiwit stolt en na zo'n 4 minuten is het perfect. Schuimspaantje om het eruit te vissen, uitlekken op een keukenpapiertje, eventueel wat bijsnijden (hoeft echt niet maar toch wel mooier) en je presenteert het op een bordje met een dikke, bruine boterham. Garneren met wat zeezout en fini! Toegegeven, ik heb nog wat meer materiaal gebruikt dan ik eerst opsomde maar het resultaat is hemels op een rustige en relaxte zondagmorgen.
Een ander gerecht dat ook zo simpel is maar desalniettemin overheerlijk is opnieuw van Nigella Lawson. Mozzarella met kermisgremolata. Waar die kermis vandaan komt, weet ik niet maar het smaakt. Koop een goede kwaliteit buffelmozzarella (vanzelfsprekend) en wat tomaten. Voor de gremolata meng je olijfolie, zeste van citroen, een chillipepertje, knoflook, een beetje zout en verse,fijngehakte peterselie. Goed mengen en over de mozzarella dresseren. Succes verzekerd en zalig op een zomerse lunch. Simpel en niet ingewikkeld zoals we het soms graag hebben.

Met een gerenommeerd 3-sterrenrestaurant als buurman, ben je al vlugger geïnteresseerd in kunstgerechten. Ik volg ook al jaren de kookprogramma's op de televisie. Fan van Saturday Kitchen sedert decennia maar opeens had ik het gevoel dat ik de woorden van James Martin kon voorzeggen en ben ik gestopt. Je leerde er wel wat want elke aflevering bracht je in contact met chefs met een serieuze reputatie. Maar goed, op de andere zenders worden er ook kookprogramma's uitgezonden. Tot vervelends toe volgens sommigen maar ik kan het best pruimen. Gelukkig is de jury het niveau van tirades en scheldpartijen ferm overstegen. Vernietigende commentaren behoren tot het verleden en maar goed ook!
In het begin van dit jaar ontving ik op FB een bericht van Sergio Herman dat er nog een tafeltje vrij was. Onverwacht, door een annulering. Aangezien je daar maanden vooraf moest reserveren (Nu zal het alvast niet meer lukken in Oud Sluis.) bekroop mij het gevoel dat ik daarop moest ingaan. Niettegenstaande, verzot op lekker eten, ... de prijs voor een lunch is toch niet te onderschatten. Het zal zeker de moeite zijn, een levenservaring maar ik had het er toch niet voor over. Het kriebelende gevoel bleef echter hangen. Dit eens mogen meemaken ... was het mij gegund? Ik bleef de site van Sergio Herman bekijken en vond toen ook de link naar Pure C. Aha, toch wel iets betaalbaarder. Ook de "nonchalante" sfeer sprak me aan. Had ik iets te vieren? Een mens vindt al gauw een reden en de tafel werd geboekt. Man, man, man, dit zal ik nooit meer ervaren! Je smaakpapillen worden gestreeld vooraf gegaan door een hemelse aanblik. Soms wist ik zelfs niet eens of het opgegeten kon worden, zo fantastisch was het gebracht. We zaten aan een prachtige tafel, een heel fris interieur en werden bediend door een "jonk volkje" dat ons soms met een knipoogje hartelijk verwende. In september ga ik nog eens terug (tafeltje al geboekt!) maar ik verwacht niet meer die intense verrassing keer op keer. Of toch? Mijn verstand zegt nee maar mijn hart hoopt enorm op nog eens een nieuwe en verrassende ster op mijn bord.

Wat is er leuker dan dat het aanbod je maaltijden bepaalt? Alhoewel, er zijn ook valkuilen. Als ik naar de vismarkt wandel, moet ik me vooraf inprenten om niet teveel aan te schaffen. Eten weggooien is namelijk zonde. Tot mijn grote vreugde liggen er grote pijlinktvissen om mij te wachten. Er zijn nog wat klanten voor me en ik hoop uit alle macht dat zo'n "lelijke" vis hen niet aantrekt. Niet teveel naar kijken dus en de andere soorten aandachtig bestuderen. Mijn beurt en gelukkig waagde niemand er zich aan. De visboer kuist de inktvis. Een smerig boeltje! Normaal doe ik het zelf maar mijn linkerhand is gewond, dus laat ik me dienen. Onderweg naar huis overdenk ik de opties. Het wordt pasta!

Wat rode ui snipperen, een lookteentje of drie worden genadeloos versneden en in de hete olie gefruit. Ik voeg er ook nog wat van de zelfgetrokken bouillon van langoustines aan toe.(Nooit weggooien die schalen! Even aanbakken en water erover. Laten opkoken en koud laten worden, malen in de keukenrobot, zeven en klaar is Kees.) daarna voeg ik stukjes tomaat en paprika toe en laat het langzaam sudderen terwijl ik de pasta kook. Net voor de pasta klaar is, voeg ik de inktvis toe die ik in reepjes sneed. Nog even bijkruiden met wat viskruiden en chilivlokjes, pasta erbij en opdienen. Hopelijk is de inktvis niet te gaar en is er nog wat beet in. Die tentakeltjes lonken gekruld naar mij. Ik waan me in Italië maar moest geen voet verzetten. Zalig toch?

Een wedstrijdje is altijd een uitdaging. Maak een gerecht met pickles. Vanzelfsprekend wil een mens dan wat origineel uit de hoek komen. Frieten met pickles was dus geen optie. Veel nadenken, overleggen met andere kookfanaten en veel aan de kant schuiven.Genoeg ideeën, maar niets werkt echt. Een tijdje geleden ging ik naar de Japanner. Altijd een belevenis! Daar at ik een heerlijke misosoep. Een smaak waar je echt wel moet aan wennen. Net zoals aan olijven of alcohol. Dat wou ik thuis ook wel eens proberen. Receptje opzoeken op het internet is dan maar net zo gemakkelijk ook al heb ik heel wat kookboeken staan. Net als mijn vader lees ik ze als een roman met de foto's die je fantasie prikkelen en de smaakpappilen aan het werk zetten. Tot mijn verbazing eten ze die soep met pickles. Een recept was geboren. Of het lekker is? Ik vind van wel. Heb onderstaand gerecht dan ook ingezonden. Benieuwd of ik een kans maak op enkele mooie kookboeken? Probeer het alvast eens uit!

Ingrediënten:
1L visbouillon (liefst zelfgemaakt)
12 eetlepels gedroogde wakame
5 eetlepels misopasta
300 gram tofu
Pickles
Sesamzaadjes voor de garnering

Bereiding:
Laat de tofu uitlekken op keukenpapier gedurende 20-30 minuten.
Week de wakame gedurende 10 minuten in koud water.
Warm de visbouillon op tot tegen het kookpunt.
Snij de tofu in blokjes.
Laat de wakame uitlekken.
Doe de misopasta in een kommetje. Giet er wat bouillon op en klop tot een egale massa.
Voeg de tofu en wakame aan de bouillon toe. Laat 3 minuten opwarmen.
Doe de misopasta bij de bouillon. Laat kort even koken en dien op.
Garneer met pickles en sesamzaadjes.

Smakelijk en tot de volgende!

Op de vismarkt opeens visjes zien die ik niet ken, dat trekt me wel aan. Experimenteren doe ik graag. Thuisgekomen zoek ik meteen op het net naar meer informatie. Die ijsvisjes hebben geen rood bloed. Dan zie je dat dus niet. Hoe maak je dat dan in hemelsnaam deftig schoon? Een recept vind ik niet meteen tot ik de Engelse naam ontdek. Een oosterse marinade spreekt meteen aan. Ik fileer alle visjes. Ik ben er wel een uur mee bezig. De visjes zijn klein maar alle vinnetjes en ingewanden moeten verwijderd worden net zoals de kop, de staart en de graten. Maar achteraf is het zeker de moeite waard!  Leg de gefileerde visjes in een inoxschaal samen met een chilipepertje, limoen- of citroensap, Thaise kruiden en kokosmelk. Laat ongeveer een dag marineren dan smelten ze op de tong.

Om op te dienen: zoek een mooi bord uit. Leg wat sla op het bord, leg enkele filets met de rugzijde naar boven, rol enkele kleine filets op en garneer met radijzen, gedroogde sjalotten en bieslook. Eventueel met nog een schijfje limoen garneren. Veel succes!