Met een gerenommeerd 3-sterrenrestaurant als buurman, ben je al vlugger geïnteresseerd in kunstgerechten. Ik volg ook al jaren de kookprogramma's op de televisie. Fan van Saturday Kitchen sedert decennia maar opeens had ik het gevoel dat ik de woorden van James Martin kon voorzeggen en ben ik gestopt. Je leerde er wel wat want elke aflevering bracht je in contact met chefs met een serieuze reputatie. Maar goed, op de andere zenders worden er ook kookprogramma's uitgezonden. Tot vervelends toe volgens sommigen maar ik kan het best pruimen. Gelukkig is de jury het niveau van tirades en scheldpartijen ferm overstegen. Vernietigende commentaren behoren tot het verleden en maar goed ook!
In het begin van dit jaar ontving ik op FB een bericht van Sergio Herman dat er nog een tafeltje vrij was. Onverwacht, door een annulering. Aangezien je daar maanden vooraf moest reserveren (Nu zal het alvast niet meer lukken in Oud Sluis.) bekroop mij het gevoel dat ik daarop moest ingaan. Niettegenstaande, verzot op lekker eten, ... de prijs voor een lunch is toch niet te onderschatten. Het zal zeker de moeite zijn, een levenservaring maar ik had het er toch niet voor over. Het kriebelende gevoel bleef echter hangen. Dit eens mogen meemaken ... was het mij gegund? Ik bleef de site van Sergio Herman bekijken en vond toen ook de link naar Pure C. Aha, toch wel iets betaalbaarder. Ook de "nonchalante" sfeer sprak me aan. Had ik iets te vieren? Een mens vindt al gauw een reden en de tafel werd geboekt. Man, man, man, dit zal ik nooit meer ervaren! Je smaakpapillen worden gestreeld vooraf gegaan door een hemelse aanblik. Soms wist ik zelfs niet eens of het opgegeten kon worden, zo fantastisch was het gebracht. We zaten aan een prachtige tafel, een heel fris interieur en werden bediend door een "jonk volkje" dat ons soms met een knipoogje hartelijk verwende. In september ga ik nog eens terug (tafeltje al geboekt!) maar ik verwacht niet meer die intense verrassing keer op keer. Of toch? Mijn verstand zegt nee maar mijn hart hoopt enorm op nog eens een nieuwe en verrassende ster op mijn bord.
In het begin van dit jaar ontving ik op FB een bericht van Sergio Herman dat er nog een tafeltje vrij was. Onverwacht, door een annulering. Aangezien je daar maanden vooraf moest reserveren (Nu zal het alvast niet meer lukken in Oud Sluis.) bekroop mij het gevoel dat ik daarop moest ingaan. Niettegenstaande, verzot op lekker eten, ... de prijs voor een lunch is toch niet te onderschatten. Het zal zeker de moeite zijn, een levenservaring maar ik had het er toch niet voor over. Het kriebelende gevoel bleef echter hangen. Dit eens mogen meemaken ... was het mij gegund? Ik bleef de site van Sergio Herman bekijken en vond toen ook de link naar Pure C. Aha, toch wel iets betaalbaarder. Ook de "nonchalante" sfeer sprak me aan. Had ik iets te vieren? Een mens vindt al gauw een reden en de tafel werd geboekt. Man, man, man, dit zal ik nooit meer ervaren! Je smaakpapillen worden gestreeld vooraf gegaan door een hemelse aanblik. Soms wist ik zelfs niet eens of het opgegeten kon worden, zo fantastisch was het gebracht. We zaten aan een prachtige tafel, een heel fris interieur en werden bediend door een "jonk volkje" dat ons soms met een knipoogje hartelijk verwende. In september ga ik nog eens terug (tafeltje al geboekt!) maar ik verwacht niet meer die intense verrassing keer op keer. Of toch? Mijn verstand zegt nee maar mijn hart hoopt enorm op nog eens een nieuwe en verrassende ster op mijn bord.
RSS Feed