Familie en vrienden hoeven niet beginnen met sparen en naar één of andere babywinkel te hollen. Het is een andere soort verwachting!
Deze week ben ik naar een demonstratie geweest van Thermomix. Vriendin van vriendin nodigde ons uit op haar prachtige woonboot. Aangezien ik toch wel een foodie ben, was ik zeker geïnteresseerd. Maar vooraf vroeg ik me wel af, wat heb je eraan als je zo'n machine niet in huis hebt? Meteen toch wel wat opzoekingswerk gedaan op het net en wat ik al vreesde (en eigenlijk wel wist) het machien is niet goedkoop. Het is zelfs duur. Toen noemde ik het nog oneerbiedig een machien maar ik zal er deze dagen een koosnaampje voor verzinnen dat het waard is en eer aan doet.
De avond was super gezellig en de mevrouw toverde de heerlijkste dingen uit haar Thermomix. Van soep tot bloemsuiker, van een pistoleetje tot een cocktail, van gestoomde kabeljauw met spinazie en rijst tot een tapenade van gedroogde tomaatjes en olijven. Het hield niet op. Een excuus is vlug gevonden voor zo'n aankoop. Het is nog maar net dat ik me vijftiger mag noemen dus ... de andere dag is mijn Thermomixje besteld.
Ik kreeg via mail al heel wat recepten doorgestuurd van de

verkoopster, op you-tube vind je ontzettend veel voorbeelden en een chef kok uit de buurt (die het me trouwens aangeraden heeft om het aan te schaffen) bood zijn hulp aan.
Dit voelt nu een beetje cynisch aan. Het is alsof het binnenkort Sinterklaas is en je weet dat het geschenkje wellicht zal komen maar je hebt het nog niet. Ik watertand bij elk recept. Als ik een eetprogramma op TV zie denk ik, binnenkort maak ik dat met mijn Thermootje, ...
Hopelijk wordt die volgende week geleverd en kan ik eindeloos beginnen experimenteren. Een weegschaal zit in de Thermomix. De keukenweegschaal mag dus binnenkort weg. De personenweegschaal hou ik echter bij de hand. Het mag de spuigaten niet uitlopen door mijn Thermootje!

Ik ken heel wat mensen, waaronder mezelf, die afkerig staan voor organenvlees. In mijn kindertijd maakte mijn moeder geregeld gebruik van lever, hersenen, niertjes, ... Ik at het braaf op maar als ik nu terugdenk aan de textuur van hersenen, walg ik erbij.
Laatst zag ik weer een potje staan in de supermarkt gevuld met organenvlees. Deze keer waren het kippenhartjes. Al verschillende keren had ik zo'n potje met organenvlees uit de rekken gehaald. Nadenken, kijken en toch terugplaatsen. Maar deze keer nam ik het mee. Het kostte slechts €1,50. Als het niet zou meevallen, dan was er nog geen ramp gebeurd ook al gooi ik niet graag voedsel in de vuilnisbak.
Thuis natuurlijk meteen op het internet gezocht hoe je ze moet schoonmaken en bereiden. Vet eraf snijden en zeer goed wassen zodat er geen bloedklonters meer zijn, was de boodschap. Wel een werkje en behoorlijk wat afval maar goed, die stap was gemakkelijk. Bakken in boter was ook niet moeilijk. Ik was verrast door de heerlijke smaak en heb ze bereid samen met kokkels en zeekraal. Best te pruimen hoor! De volgende dag heb ik het restje koud opgegeten. Ik was bang dat het anders te droog of taai zou worden. En zelfs dat smaakte. Allen naar de slager!?

Ingrediënten:
500g kippenharten
volkorenpasta
kokkels
zeekraal
wokgroenten
rucola

Bereiding:
Kook de pasta zoals vermeld op de verpakking.
Maak de kippenharten schoon, laat ze marineren met wat look, zout en peper en bak ze kort in de pan.
Stoof de kokkels tot ze openen.
Blancheer de zeekraal.
Dresseer en smakelijk!

Een collega stelde voor om ze op een lang bord te dresseren en gelijk heeft hij!

Voor wie mij niet persoonlijk kent, zal dit een vreemde titel zijn. Ruim 14 dagen geleden is mijn trouwe hond Arthuur, Thuurtje  voor de vriendjes, gestorven. Na 9 jaar is dat wel even wennen. En dus ook bij het koken. Al moet ik zeggen dat het niet allemaal negatief is. Ja, mijn vuilbakken geraken voller want Thuurtje eet de restjes van de komkommer, de tomaten, de wortels, de radijzen en ... niet meer op. Hij springt niet meer enthousiast tegen de keukenkast om te kijken wat er gebeurt, loopt niet meer voor mijn voeten en piept ook niet meer hartverscheurend als ik iets op het aanrecht heb laten liggen. Als ik echter iets complexer probeer te maken dan mis ik zijn neus, zijn kop en zijn poten niet. Het gerecht dat ik vandaag klaarmaakte, na een gezonde honger opgebouwd te hebben tijdens verschillende bezoeken in het kader van Open Monumentendag in Brugge, is een visroulade. Gisteren de vis gaan halen bij mijn favoriete viskraam op de markt. (Tegenwoordig ook het enige op de zaterdagmarkt. Onbegrijpelijk!) De zalm wat openslaan met een keukenhamer en gevuld met repen victoriabaars, kabeljauw en verse kruiden (dank je buurvrouw!). Daar dan 2 roulades van gemaakt zodat die tegen vandaag de kans kregen om wat op te stijven. Ook zelf een aardappelpuree gemaakt met verse knoflook (fijngewreven met een keukenmes vanzelfsprekend) en een gesneden lente-uitje. De andere zaken zullen voor zich spreken op de foto's.

Ingrediënten:
Een groot stuk zalm
Enkele reepjes victoriabaars en kabeljauw
Langoustines
Aardappelen
Erwten uit de diepvries
Lente-uitjes
Look
Verse kruiden zoals platte peterselie, jonge tijm, salie, citroenmelisse, bieslook, ...

Werkwijze:
Leg het stuk zalm op plastiekfolie en bedek het met een laag plastiekfolie.
Sla er voorzichtig op met een keukenhamer (niet met de puntkant) tot het overal even dun is.
Snij de repen victoriabaas en kabeljauw en leg die op de zalm. Bedek met de verse kruiden.
Rol stevig op. Maak gebruik van de folie maar zorg dat die aan de buitenkant blijft!
Verpak de rol in 3 lagen folie.
Leg in de koelkast en laat opstijven.
Stoom de rollade in een mandje of in een stoommachine of -oven gedurende 15' (afhankelijk van de dikte)
Maak je puree met verse  aardappelen en voeg er de look en de lentuitjes bij. Indien gewenst voeg je boter, melk of room toe naar smaak.
Laat de diepvrieserwten kort opkoken in kokend water. Gebruik geen deksel dan behouden de erwten hun kleur.
Garneer op het bord.

Feest en eten horen bij elkaar als een ipad en een iphone. Sinds de dood van mijn vader ga ik nu al enkele jaren ter gelegenheid van een feest gaan eten met mijn moeder. Even wat gezellig bijkletsen, lekker glaasje en een mooie hap. Zo zijn we talloze keren naar de Thai gegaan maar nu die zo Europees geworden is (en ik het eerlijk gezegd zelf beter kan) laten we ze aan de kant liggen. Vandaag bezochten we Burg 9 en aten er het lunchmenu. Er waren weinig andere gasten en dus een heel snelle en vlotte bediening. Het kon me nog meer bekoren dan de vorige keer. Prachtige locatie (was niet veranderd vanzelfsprekend behalve de ingang), verrassende borden en idem voor het eten. Als je een hapje neemt van je ijs en je proeft opeens wat textuur van krokante chocoladebolletjes , dan heb je me vast. Of het heerlijke tomaatje. Piepklein maar vol van smaak, het intense groen van de erwtenpuree en de echte erwtensmaak, het zachte van het wangetje van het varken in contrast

met heerlijk buikspek. Echt de moeite. Wat mij ook kan bekoren zijn de porties: 3 gangen zonder dat je daar achteraf van moet "bekomen" is prima voor mijn moeder en mij. Wij hebben voldoende gegeten voor een zeer eerlijke prijs! De vele wijnen die je per glas kan bestellen zijn ook een pluspunt. Vorige keer de Portugese Sexy Tinto gedronken en nu een Spaanse Flor De Vetus. Beiden vol van smaak en met een zeer goede nadronk. Maar als bordencollecteur sprak het servies me enorm aan net als de presentatie van de gerechten. Chapeau. Burg 9, we komen terug!

Ok, ik geef het toe! Na aan enkele verleidingen weerstaan te hebben, ben ik op een gadget gevallen waaraan ik niet kon weerstaan. Een prachtige kookwinkel in Oostburg waar ik uren zou kunnen verblijven, verkocht het. Mijn moeder had er duidelijk haar twijfels over maar ik moest en zou het kopen. Geen goedkoop dingetje trouwens maar zeker de moeite! Bruikbaar ... check! Mooi ... check! Misbaar ... ja, maar toch ... Zoals je op de foto's kan zien maak je er prachtige kubusjes van. Ik zou het iets kleiner gemaakt hebben want om het in één keer in je mond te proppen is het toch vrij groot. De instructies hoef je maar één keer te lezen en je kan het. Als de rijst niet blijft kleven is het wonderlijk. Ook al geleerd dat je best onderaan een laagje rijst legt als basis. Het komt neer op vullen, schuiven, schuiven en openen. Je kan het ook voor polenta gebruiken! Voor de rest viel er in Oostburg nog weinig te beleven behalve een bezoek aan AH. Een waar paradijs!
Gewapend met deze ricecube vertrok ik op reis naar Japan door sushi te maken. Heerlijk! Hieronder vind je het recept maar de foto's spreken nog meer!

Ingrediënten:
175 g sushirijst
225 ml water

voor de dressing:
1 1/2 el rijstazijn
1 el kristalsuiker
1/2 tl zout

vis zoals zalm, tonijn, ...
komkommer
sesamzaadjes
wasabi
norivellen

Werkwijze:
Was de rijst heel goed en laat uitlekken gedurende minstens 30'
Kook de rijst op een zacht vuurtje. Start met koud water. Eenmaal aan de kook, nog eens 10' laten koken. Daarna het deksel eraf en laten afkoelen.
Doe de dressing erbij al spatelend.

Maak de rijstblokjes en garneer met de vis, de komkommer, de sesamzaadjes, norivellen, ...

Leg wat wasabi erbij en een schoteltje met sojasaus.

Vanzelfsprekend eet je dit met stokjes! Met mes en vork is het toch echt belachelijk. Volgens de etiquette mag je geen smakelijk zeggen in het Japans maar ik doe het lekker toch!

Het is waarschijnlijk de meest gestelde vraag in deze komkommertijd. Of het zou het geklaag over het weer moeten zijn ... veel te warm, teveel regen, de zwoelheid. En ja, de dagen korten alweer en dus moeten de gordijnen al dichtgetrokken worden 's avonds als je niet te kijk wil zitten. Maar hoe was mijn reis? Ik heb er geen gemaakt! Ik hou van mijn huis. (Van Brugge minder in dit toeristisch seizoen.) Op reis wil ik logeren in dezelfde luxe van mijn eigen stek. Zeker comfort ... maar luxe mag ook! In Claridge's in Londen betaal je voor 1 nacht minstens zo'n $ 500. Niettegenstaande ik daar graag zou verwend worden, heb ik het er niet voor over. Kamperen is volledig uitgesloten, zelfs niet in een trekkershut. Dat is van het ene in het andere uiterste natuurlijk. Er zal nog wel iets tussenin zitten dat me zou kunnen bekoren. Maar het trekt me niet meer. Sinds een paar jaar reis ik in mijn keuken! Met elk gerecht kan je reizen naar een ander land. En met een beetje fantasie heb je bijna evenveel plezier. Deze keer ... paëlla. Ik heb zo het gevoel dat het hier wat minder gegeten wordt dan vroeger. Maar voor wie in België verblijft en toch de Spaanse sfeer wil opzoeken, vind je hier het recept. En hoe was trouwens jouw reis?

Ingrediënten:
Halve ui
Halve groene paprika
Halve rode paprika
diepvrieserwten
Chilipepertje

180g bakrijst
2,5 dl bouillon
Vis zoals: kabeljauwfilet, inktvis, zalmfilet, victoriabaars, gamba's, grote roze garnalen, mosselen of schelpen
Saffraan (of een zakje met paëllakruiden)
Citroen of limoen

Bereidingswijze:
Snij de ui en de paprika's in kleine blokjes en bak ze in olijfolie in een paëllapan.
Voeg de rijst toe en bak tot de rijst glazig is.
Voeg de bouillon toe.
Laat sudderen op een lage temperatuur. Goed omroeren.
Voeg de saffraan of de paëllakruiden en chilipeper toe
Snij de vis in kleine blokjes
Voeg de vis toe.
Laat sudderen.
Voeg de erwten toe.
Leg de garnalen, de schelpen en de gamba's bovenop en laat ze nog even mee opwarmen.
Voeg wat citroensap of limoensap toe.
Peper en zout naar smaak

Wat is meer zomers dan sardientjes op de BBQ? Alweer een ingeving van het aanbod op de vismarkt. Je ziet die liggen en denkt ... die zijn van mij. De klant voor me bestelt ze ook (nee!!!)  maar laat er gelukkig nog wat over. Die sardientjes waren dan ook mijn eerste vraag, naast wulloks, zalm en pietermannen om te roken. Ze bestellen daar namelijk met meer dan één en je weet maar nooit!
De sardientjes moet je natuurlijk schoonmaken. Staartje eraf, duwen op de velkant, graat komt los en nog even opkuisen. Maar dan ... hoe leg ik die op de BBQ? Ze zijn toch wel erg klein. Je kan ervoor kiezen om ze in het geheel te BBQ'en maar dan heb je wel die vele en fijne graatjes. In mijn keukenkast heb ik zo'n visgrill of 3 liggen. Maar die dingen zijn niet het handigst. Vooral niet als je er fijne filets wil inleggen. En toen dacht ik aan het bananenblad in de diepvries. Op deze manier had ik misschien nog beter de oven gebruikt maar de kooltjes waren al aan het branden! Dat heet dus plannen ... of net niet. Maar het heet ook improviseren met wat je hebt. Het is maar hoe je het bekijkt!

Ingrediënten:
marinade
    olijfolie
    lookteentjes
    chili
    bladpeterselie
    limoensap
Sardientjes
Bananenblad

Werkwijze:
Neem enkele flinke stukken bananenblad.
Leg de filets op het blad.
Bestrijk met de marinade.
Laat minstens 30' marineren
Plaats het pakketje op de BBQ of in de oven gedurende zo'n 10 minuten.

Wie ooit al eens een pizza liet leveren, beseft hopelijk dat dit erg duur is. (Met alle respect voor al die pizzazaken!) €10 voor een kleine pizza en dan maar hopen dat die lekker is, niet te vet en dat de korst niet te slap is. Vroeger was er één in mijn buurt die echt de moeite waard was maar helaas is de man verdwenen. Hopelijk was hij niet failliet want ze waren fantastisch!
Kortom, ik maak het liever zelf. Ook leuk met vrienden of met kinderen. Iedereen krijgt zijn bolletje deeg en kan die beleggen met eigen keuze.
Het deeg maakte ik vroeger vaak met de hand maar met de broodbakmachine gaat het prima.
Daarna nog uitrollen, gaatjes prikken (belangrijk voor de stevigheid van de korst), wat tomatenpuree en dan beleggen met bv. mozzarella, ananas, ham, tonijn, zongedroogde tomaatjes en krullen kaas.
Ik maak altijd een grotere portie deeg dan ik nodig heb. Ik verdeel

de rest dan in porties en bewaar ze in de diepvries. Zeer gemakkelijk als je eens geen tijd of zin hebt!

Voor het deeg:
525g bloem
265 ml water
1 el suiker
1 tl zout
2 tl gedroogde gist
3 el olijfolie

Vandaag eens volkorenmeel gebruikt. Even wennen maar waarschijnlijk toch wel gezonder.

Opnieuw uit mijn nieuwe kookboek wappaz. Een titel die meteen mijn interesse opwekt. En zoals zo vaak, opeens ontdek je in een kookprogramma net hetzelfde. Ik had er nooit van gehoord. In Top Chef gebruikten ze het als een vulling voor ravioli. Ook een toppertje denk ik. Stel je voor, je snijdt met je mes in zo'n deegpakketje en het eigeel stroomt eruit. Dat is natuurlijk wel een voorwaarde! Vanzelfsprekend krijg je een eigeel (ze doen het blijkbaar nooit met eigeel) niet zomaar tussen 2 velletjes pasta. Daarom vries je die eerst in. Uit eigen ervaring ... neem een klein glaasje, bedek de binnenkant met folie, breek het ei, verwijder het eiwit (sommigen zouden dat sparen voor meringue of zo maar ik lust het niet) en laat de eierdooier voorzichtig in de folie vallen. Folie wat bij elkaar brengen zodat er geen lucht meer aan kan en in de diepvries plaatsen gedurende ongeveer een uurtje.
Daarna rol je het bevroren eigeel in de tempura en daarna in panko (Japans broodkruim). Met de panko
is het mooier maar is de rand ook een stuk dikker. Gebruik dus gerust

gewoon broodkruim als je dat liever hebt. Vergeet ook niet de tempura heel goed te kruiden met peper en zout. Andere kruiden kunnen ook smaak geven!

Maximum 1 1/2 minuut frituren op 170°C. Anders is het eigeel gestold!

Tempura:
1/3 maïszetmeel
2/3 bloem
meng met water tot een glad mengsel.
Voeg peper, zout en een beetje gist toe.
Laten rusten voor gebruik.

Voor eitjes heb je echt niet veel nodig! Maak dus een kleine hoeveelheid.

Opnieuw iets dat je gewoon in de winkel kan kopen maar ik doe het veel liever zelf. Dan bepaal je zelf de intensiteit en het suikergehalte. En het is super gemakkelijk! Zie het recept hiernaast.
je kan deze saus ook gebruiken met kip of rundsvlees. Wat ik wel al ervaren heb is dat je je potten, pannen en lepels zo snel mogelijk moet afspoelen. Het wordt immers stroperig en wordt achteraf behoorlijk hard en moeilijk te verwijderen.
Maak ook nooit teveel klaar met teriyakisaus. De volgende dag is het nog nauwelijks eetbaar doordat het vlees hard en taai wordt.

Ingrediënten:
100 ml mirin
100 ml Japanse sojasaus
3 eetlepels suiker
zonnebloemolie
Scampi's
1 cm verse gember
1 chilipepertje
1 lookteentje
1 stengel citroengras
groenten

Werkwijze:
Verhit de olie in de pan.
Meng in een andere pan de mirin, sojasaus en suiker.
Bak het citroengras, de look en het pepertje aan in de olie. Voeg de scampi's toe.
Voeg het sojamengsel toe als de scampi's bijna gaar zijn en laat op een hoog vuur koken.
Serveer met rijst.